HAYATA aktarılamayan, hayata hayat katamayan, hayatiyet kazandıramayan bir düşüncenin kıymeti harbiyesi yoktur. En derinlikli düşünce, hayattan kopuk olan düşünce değildir; aksine, hayatı, hayatta yaşanan temel sorunları, sıkıntıları, açmazları en derinden kavrayan düşüncedir.

Büyük düşünürleri “büyük” kılan şey, hayatı, hayatta karşılaşılan sorunları başkalarından daha derinlikli, daha sarsıcı, daha çarpıcı, daha kuşatıcı bir şekilde kavrayabilmeleri ve insanların ayaklarını sağlam bir şekilde basabilecekleri muhkem bir yer bulabilmeleri ve sunabilmeleridir.

Muhkem yer, ancak ilim, irfan ve hikmet menzillerinden eşzamanlı ve ardışık olarak yürünebildiği zaman ulaşılabilecek bir yerdir. Bütün medeniyetlerdeki “bilim”, “düşünce” ve “sanat” düzlemlerine denk gelen ilim, irfan ve hikmet menzilleri, birbirinden ayrıldığı zaman, hem her biri mutlaklaştırılma, dolayısıyla araçsallaştırılma tehlikesiyle karşı karşıya kalır; hem de hakikati, hayatın zahirî / görünür ve batınî / görünmez yönlerini bir bütün olarak idrak edebilme, kavrayabilme, tecrübe edebilme imkânları suya düşer.

Kâbusu andıran günleri yaşıyoruz. İçinde bulunduğumuz şartlar bedenimizin kimyasını bozdu; ruh sağlığımız ciddi anlamda tehdit altında.
 
Bir ülke düşünün ki, halkının % 88'i sadakaya muhtaç.
 
Zekât, sadaka hesabı yapacak Allah'ın vereceği azaptan korkan (istisnalar hâriç) zengin de yok denecek kadar az. Çünkü zenginin kazancı (çok azı müstesna)helâl yoldan değil ki, hayıra, gitsin de fakir, fukaraya zekâtı sadaka gibi dönsün.
 
Haramların taşlaştırdığı kalplerde merhamet de kalmadı. İnsanın Allah'a itimadı olmazsa, ümitsizlikten helâk olur, gider.
 
Nasıl gitmesin ki, bir tarafta kolay kazandıkları paraları, nereye harcayacağını şaşırmış, dolarları dansözlerin başlarına saçanlar, bir tarafta ekmek parası bulamayan ve çöplükten ekmek toplayanlar...