Her ne kadar Batı dünyasında yaşayanların maddi ihtiyaçları karşılanmış ve çoğunluk refah içinde yaşıyorsa da en temel ihtiyaçlar karşılanmamış durumdadır ve hatta daha da müzminleşmiştir.

Kendisinin ve içinde yaşadığı dünyanın manasını anlamak, insanın yaratılışı gereği ve en büyük ihtiyacıdır. İlerlemenin muharrik gücü olan bu ihtiyaç, bilhassa çağımızda kendisini açıkça ortaya çıkarmaktadır. Herhangi bir zamandan ziyade bu çağın insanı her şeyin nedenini, niçinini bilmek ve gayesini öğrenmek istiyor. Gerçekten de kâinatın işleyiş tarzını ortaya çıkarmak için harcadığı gayretler, ilmin her dalında baş döndürücü ilerlemelerle karşılık bulmuştur. Bununla beraber, bu ilerlemelerin cereyan ettiği Batı'daki maddi gelişme, diğer sahalardaki gelişmelerle dengelenebilmiş değildir. Batı insanı her ne kadar maddi kâinatın sırlarını ortaya çıkarmakta muazzam başarılar elde etmiş olsa da başarısı bunun ötesine geçememiştir. Maddeye daldıkça dalmış, ancak soruların en esaslı ve en mühimlerine tatmin edici cevap bulmakta az kalmıştır.

Üstad Bediüzzaman, bu üçlü aşamayı sürekli olarak Mehdiyet süreci için kullanıyor. O bu üç kelimeyi bu makamda kullanmakla başta Nur Cemaati sonra İslam Âlemi sonra bütün insanlık için şu gelen mesajı vermiş oluyor; şöyle ki:

Bütün insanlık tarihinde olduğu gibi; İslam dünyasında da her yüz yılda bir müceddid gelmiş; sosyal ve dinî tıkanıklıkların önünü açmıştır. Bu lider ve büyük zatlar, bir nevi mehdiyet manasını icra etmişlerdir.

Bediüzzaman, İşarat-ı Seb’a Risalesinde ahir zaman dönemini 1789’da gerçekleşen Fransız İhtilalinden başlatır. Birinci Şuada ise, Osmanlıyı çökerten 93 Harbi diye bilinen 1878’deki Rus Savaşından başlatır. Her ne ise… Bu başlangıçtan ta kıyamete kadarki 300 yıllık dönemde ise çok büyük değişimler ve inkılâpları doğurduğundan o dönemde sıradan bir tecdit yetmez. Mehdi-i Azam denilen çok büyük değişimler gerekir.