Ey evlat!.. Bak dinle şu nasihatimi:
Kötülüklere duçar eyleme hayatını.
Ey evlat!..
Tarlayı bir yıl öncesinden nadasa bıraktın. Yağmur yağdı, toprak suya doydu. Sen, sapanı aldın, tarlaya daldın; tarlayı sürdün. Yabani otlardan ayıkladın. Suladın. Ürün, boy verdi. Biçtin. Harmana getirdin. İstediğin mahsulü alamaz isen;
Harman utansın!...
Ey evlat!..
Atını yetiştirdin. Kılıcını kuşandın. Er meydanına inmek için yola koyuldun. Yollar sarp yokuş ve kayalık. Bin bir çile ve ızdırap var. Yılmadın, yıkılmadın. Meydana, inmek için var gücünle mücadele ettin. Mücadele etmek için indiğin alan dar gelmiş ise;
Meydan utansın!...
Ey Evlat!..
Hakk için halk için mücadeleye koyuldun. Olanca gücünle mücadele ettin. Ancak, bir takım hainler çıkarak seni bu kutsal davandan alıkoymak istemelerine rağmen mücadele neticesinde zafer senle vuslat bulmuyorsa;
Zafer utansın!..
Ey Evlat!...
Mevki sahibi oldun. Herkes senin önünde el pençe divan duruyor. Sen kimseyi takmıyorsun. Makamı daim sanıyor, yalancı dünya malına tema ediyorsun. Bu çirkinliği gözün görmüyorsa;
Gönül gözün utansın!..
Ey Evlatl!...
Naziksin. Güzelsin. Kibarsın. Şıvgın gibi delikanlısın. İkbal sahibisin. Mevkie yakınsın. Kalbin güzel. Fikirlerin muhteşem. Ancak, zaman zaman kalp kırıyor, azar ediyorsun. Buna da senin sözlerin neden oluyorsa;
Dil utansın!...
Ey Evlat!..
Elin kalem tutuyor. Yazı yazıyorsun. Yazdığın yazılardan birileri rahatsız oluyor. Parasının gücünü konuşturuyor. Adalete etki ediyor. Sen ise, ‘Allah’a güvenip, şekvaya düşmüyorsun’ Buna rağmen mağlupsan;
Adalet utansın!...
Ey Evlat!..
Gayret ediyorsun. Çalışıyorsun. Rızkını kazanıyorsun. Evinin iaşesini sağlıyorsun. Ancak seni bu güzel hasletlerden mahrum edip, seni senden almak istiyorlar. Dayanıyorsun. Ancak buna rağmen seni çaresiz bırakıyorlarsa;
Derman utansın!..
Ey Evlat!..
Korku, senden kaçarsa şahsiyete erersin. Üzerinde hiç kimsenin hakkı yoksa, hakikate erersin. Böyle olmana rağmen, şevkat gemileri fırtınalı günlerde insaf limanlarına sokulmuyor ise, hiç hayıflanma;
Liman utansın!..
Ey Evlat!...
Sen eşref-i mahlukatsın. Dünya seni aldatmasın. Yüreğin külhan, nefsin ziyan olsun. Hak yolunda yok olmaktan sakın geri kalma. Bu yolda her şeyini vermeye hazır ol. Ancak kadrin kıymetin bilinmez ise, bırak bilinmesin;
Külhan utansın!..
Ey Evlat!..
Bilirim derdin çoktur. Yarana merhem olmakta aciz kaldım. Benim bu tavsiyelerim kulağına küpe olsun. Doğru bildiğin yolda tek başına da kalsan, arkana bakmadan yürü…
Seni güzele ulaştırmayan yol utansın!..
Ey Evlat!...
Doğdun. Büyüdün. Herkese iyilik yaptın. Kimsenin hakkında hak iddia etmedin. Ruhunu Rahman’a teslim ettin. Senin için ‘Nasıl bilirsiniz’ dediklerinde, art niyetli birileri çıkıp ‘iyi değil’ derse…
Musalla taşı utansın!...
Ey Evlat!...
Dik dur. Dik yaşa… Mütevazılıkta, eğil ki, yerler alnından öpsün. Mücadelen, Hakk için olsun. Yollar, sana dar geliyorsa, “kader” de, yoluna devam et.
Sana geçit vermeyen yollar utansın!...
YOLUN AÇIK OLSUN EVLAT!...
Yazan. Mustafa Eranil
