Galiba hep ağlamakmış işim,
Dünyaya ağlayarak gelmişim,
Benim gözyaşım hiç dinmemiş ki,
Bazen saklamış, bazen silmişim.
Yaşıtlarım gün boyu oynarken,
Ömür boyunca her sabah erken,
Geçim derdini omuzlamışım,
Onca yaşayacağım şey varken...
Her komşu çocuğunu okuttu
Kaderim beni evde unuttu.
Gözyaşlarımı gösteremedim,
Mekanım oldu karanlık kuytu.
Annemle adeta bütünleştim,
Canım annem, o her şeyim benim,
Birbirimize bakıp güleriz,
Kan ağlar içimiz, ben eminim.
Birini sevdim, yaklaşamadım,
Bin türlü engeli aşamadım.
Gelen çiğnedi, giden çiğnedi,
Garip oğlana çıkmış ya adım.
Yoksul bir yetim olmak ne de zor,
Komşun bile elinden tutmuyor,
Hergün hergece hep ağlıyorum,
Gözlerimin altı olmuş mosmor.
Yeni duydum kurandaki emri
Yetim olanların varmış yeri.
Bana hiçbiri sahip çıkmadı,
Allah affeder mi müminleri?
Ekrem ŞAMA
