ahmetturkan.gen.tr

Aile; birbirini seven, birbiriyle uyumlu (denk), Allah'ın emanet olarak verdiği eş ve evlat nimetine bakmak ve korumakta sorumluluk sahibi, eğitimli; sevgi, saygı, sabır ve anlayışla bezenmiş iki kişinin bir araya gelmesiyle oluşan toplumun en küçük fakat en temel taşlarından biridir.
 
Aile; yalnızca dört duvardan ibaret olan, yediği önünde yemediği ardında tabiriyle en lüks en markalı mağazalardan giydirilen, en güzel yiyeceklerin yedirildiği bir sofra değildir. Çocuk doğduğu günden itibaren anne ve babasını izler, gözlemler ve onların her türlü davranışlarını rol model alır. Onun için anne ve babalar ilk günden itibaren çocuklarıyla kuracakları iletişime ve onlara karşı gösterecekleri sevgili, sabırlı, anlayışlı, kararlı ve tutarlı davranışlara dikkat etmelidirler.
 
Unutmayalım ki; hiç kimse doğuştan mükemmel ve eksiksiz bir anne-baba olarak doğmaz. Çünkü anne-babalık davranışları tümüyle doğuştan getirilmiş davranışlar değildir. İnsan deneme yanılma yoluyla öğrenen ve eğitilen bir varlıktır. Yapılan çalışmalar ve araştırmalar anne-babalık duygu ve davranışlarının büyük ölçüde sonradan kazanıldığını ortaya koymaktadır. Anne-babaların, çocukları ile sağlıklı iletişim kurabilmeleri ve çocuklarına karşı olumlu tutum ile yaklaşabilmeleri, öncelikle iletişim bilgi ve becerilerine sahip olmaları ile mümkündür.
 
 
Dikkat!
 
İletişim yalnızca konuşmak değil, aynı zamanda hakkıyla dinleyebilmektir!
Çocuklar eleştiriden çok, iyi ve güzel örneklere ihtiyaç duyarlar. Çünkü örnek olmak başkalarını etkilemenin temel bir yolu değil, tek yoludur!
 
Başarılı iletişim nasıl kurulur?
 
1-Karşımızdaki kişilere saygı duyarak
2-Onların varlığını kabul ederek
3-Onlara değerli ve önemli olduklarını hissettirerek
4-Abartısız doğal davranarak
5-Empati yaparak
6-'Ne' söyleyeceğimizi bilerek
7-'Neyi ne zaman' söyleyeceğimize iyi karar vererek
8-'Nerede' söyleyeceğimizi kestirerek
9-En iyi 'nasıl' söyleyeceğimiz hususunda fikir yürüterek
10-Olayları evirip çevirmeden, basite indirgeyerek
11-Akıcı bir dille ve göz kontağı kurarak
12-Dikkati yoğunlaştırarak
13-Karşımızdakinin verilen mesajı alıp almadığını kontrol ederek
Çocuklarınızla iyi iletişim kurabilmek için bunları yapın!
 
Onu dinleyin!
Çocuğunuzu saygı duyarak, dikkatli, nazik bir şekilde dinleyiniz. (Hayati not: Nişanlınızı, patronunuzu ve kaybetmek istemediğiniz dostunuzu dinler gibi dinleseniz yeter.)
 
O'nu kabul edin!
Onun varlığını kabul edin ve ona değer verdiğinizi hissettirin. Unutmayın ki: Ona en güzel bir şekilde davranmak zorundasınız;
 
A- Öncelikle Allah'ın halifesi, Ahsen-i takvim ve eşrefi mahlûkat olduğu için,
B- Din kardeşimiz olduğu için,
C- Bize emanet edilen evladımız olduğu için ona en güzel şekilde davranmak zorundayız.
 
Sözünü kesmeyin!
Çocuğunuz sizinle konuşmak istediğinde elinizdeki işi bırakın; bulaşıkları sonraya bırakın, televizyonu kapatın, gazeteyi bırakın. Onu dinlemeye hazır olun. Çocuğunuz size önemli bir şey anlatmaya çalışırken lütfen başka şeylerle meşgul olmayın.
 
Çocuğunuzun anlattığı size aptalca ve basit gelse de sözünü kesmeyin. Onu sonuna kadar dinleyin. Çocuğunuzla konuşurken onunla aynı hizada olun ve ona tepeden bakmayın, göz hizanızı dengeleyin.
 
Çocuğunuz konuşurken ne olur içinizden ona cevap hazırlamakla meşgul olmayın. Böyle yaparsanız onun anlattıklarını kaçırırsınız.
 
Eleştirmek kolay, örnek olmak zor!
-Yıkıcı eleştirilerden kaçının. Yapıcı ve olumlu yönde tavsiyelerde bulunun.
-Konuşmayı ertelemeyin.
-Suçlayıcı ifadeler kullanmayın.
-Çocuğunuza karşı iyi bir dinleyici olun. Onu kendinden bahsetmesi için cesaretlendirin.
-Onunla iyi bir iletişim bahsetmek için ilgilendiği şeylerden bahsedin.
-Çocuğunuzun kendini önemli hissetmesini sağlayın ve bunu içtenlikle yapın.
 
Fikirlerine saygı duyun!
Onun fikrine saygı gösterin ve asla 'sen anlamazsın' demeyin.
 
-Başkalarının yanında çocuğunuzu eleştirmeyin. Size gücenmesine, kızmasına, özgüveninin zedelenmesine ve başkaları tarafından kolay eleştirilebilmesine zemin hazırlar.
 
-Çocuğunuzla elinizden geldiğince yalnız konuşun ve konuşmalarınıza başkalarını katmayın.
-Çocuğunuza kızgınsanız, siniriniz geçene kadar bekleyin.
 
-Yorgun zamanlarda da konuşmaktan kaçının. Sonra aktif dinlemeyi geçekleştiremezsiniz.
 
Hatanızı kabul etmesini bilin!
 
-Eğer hatalıysanız bunu hemen kabul edin ve özür dileyin.
 
-Hemen buraya gel şimdi konuşacağız demek yerine seninde müsait olduğun bir zamanda istersen konuşalım demek daha uygun olur herhalde.
 
-Bırakın konuşmanın çoğunu çocuğunuz yapsın. Konuşmasına fırsat tanıyın.
 
-Çocuğunuzun düşünce ve isteklerine anlayışla yaklaşın.
 
-Konuşmaya içten bir iltifat ve övgüyle başlayın.
 
Çocuğunuzu hedef yapmayın!
 
-Onun hatalarına üstü kapalı olarak değinin. Ve  'bazı çocuklar' diye örnek verin.
 
-Doğrudan emi vermek yerine sorular sorun. 'Neden öyle oldu' ya da 'neden öyle davrandın' demek yerine 'nasılsın, ne oldu' cümlelerini kullanın.
 
-Ben sözümü bitirdikten sonra konuşacaksın, senin için doğru olanı ben bilirim tarzında emir dolu cümleler iletişimi yaralamaktan başka bir işe yaramaz.
 
-Gerektiğinde gururunu kurtarmasına izin verin.
 
-'Ama' 'eğer' sevgisiyle değil 'her şeye rağmen' sevgisiyle sevin.
 
Eğer siz çocuk olsaydınız anne-babanızın size nasıl davranmasını istiyorsanız siz de onlara öyle davranın!
 
 
 
Gülser Sümeyye Bağlar
(Kişisel Gelişim Uzmanı)
17 Mart 2010