ahmetturkan.gen.tr

Halil Cibran’ın “Deli” kitabını çok severim. Cep kitabımdır. Ebatları ufak olduğu için yanımda taşımaktan ve trafikte üç-beş satır okumaktan zevk alırım. Aşağıdaki kısa meseldeki ironiye dikkat çekmek isterim. Çok defa sizin gördüğünüzü göremeyenlerin ya taarruzlarına yahut alaylarına maruz kalırsınız. Basiretli oluşunuza bakmazlar. Hatta bu öngörünüzü en kısa zamanda size de unuttururular.

Bir gün göz dedi ki, “Bu vadilerin ötesinde mavi sisle örtülü bir dağ görüyorum. Ne güzel değil mi?”
Kulak dinledi ve bir süre dinledikten sonra dedi ki, “Fakat dağ nerde? Onu işitemiyorum.”
Sonra El konuşup dedi ki, “Ona dokunup hissetmek için boş yere uğraşıp duruyorum ama dağı bulamıyorum.”
Ve Burun dedi ki, “Dağ yok, kokusunu alamıyorum.”
Sonra Göz başka tarafa döndü ve diğerleri aralarında Göz’ün garip hayali hakkında konuşmaya başladılar. Ve dediler ki, “Göz’e bir şeyler olmuş olmalı.”