"Üzülme" der Hz. Mevlana ve devam eder;
"Bir yandan korku, bir yandan ümidin varsa iki kanatlı olursun,  Tek kanatla uçulmaz zaten.

Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil, Kilimin tozunu almaktır.   Tanrı sana sıkıntı vermekle tozunu, kirini alır. Niye kederlenirsin?
Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olamaz. Yüzük olmayı dileyen taş,
ezilmeyi yontulmayı göze almalıdır."
 İnsanda güzel olan yüzdür, yüzde güzel olan gözdür ama insanı insan yapan
 ağızdan çıkan sözdür...

Tanrı der ki ;Kimi Benden Çok Seversen Onu Senden Alırım,
Onsuz Yaşayamam Deme, Seni Onsuz da Yaşatırım.

Ve Mevsim Geçer Gölge Veren Ağaçların Dalları Kurur, Sabır Taşar, Canından Saydığın Yâr Bile Bir Gün El Olur, Aklın Şaşar. Dostun Düşmana Dönüşür, Düşman Kalkar Dost Olur, Öyle Garip Bir Dünya; Olmaz Dediğin Ne Varsa Hepsi olur…

Düşmem Dersin Düşersin, Şaşmam Dersin Şaşarsın, En Garibi de Budur ya…; Öldüm der durur Yine de Yaşarsın..