Üstad Bediüzzaman Risale-i nura talebe olmak için risaleleri yazmayı şart koşmuş ve kuranın tefsiri olan bu risaleleri yazmanın ibadet olduğunu söylemiştir. Üstadın ifadelerine geçmeden önce bir ayetin tefsiriyle mevzuya girelim:

“Nun. Kaleme ve yazdıklarına yemin olsun ki, sen Rabbinin (peygamberlik) nimeti ile bir mecnun değilsin.” Kalem suresi: 1,2.

1. Kalem suresinin başında Allah kaleme kasem eder (yani yemin eder). Bazı müfessirler buradaki kalemden kastın (ashabı kalem) kalemle yazı yazanlar olabileceğine işaret etmişlerdir. (Zemahşeri. Keşşaf:s.1128. Darül Marife. 2002) Allahın kalemle yazı yazanlara yemin etmesi yazı yazanlar için şeref olarak yeter.

2. Elmalı ayetteki “kalem” kelimesinin başında marife alameti olan “el” takısından, bu kasemde bütün kalemlerin murad edilmediğini ancak “hakkı ve hayırlı şeyleri yazanlar” murad edildiğini zikreder. (C.8.s.264. Azim dağıtım)

3. (yesturun) kelimesi için yine Elmalı şöyle der: “[bu kelime] muzari kipidir. Bir şeyin devamlı yapıldığını, şu anda yapılmakta olduğunu ve gelecekte yapılacağını gösterir.” (C.8.s.265. Azim dağıtım). Yani bu izaha göre mana “Hakkı yazanların yazdıklarına ve yazacaklarına yemin ederim” demek olur. Allah geçmişte, şimdi ve gelecekte hakkı ve hayrı yazanları övmüş ve onlara yemin etmiştir.

4. Kaleme ve yazdıklarına yeminin arkasından “Sen Rabbinin (peygamberlik) nimeti ile bir mecnun değilsin.” Ayeti geliyor. Aceba önceki yeminle yemin edilen arasında nasıl bir bağlantı var.? Bunu Muhammed Es-Sabuni şöyle izah eder: “Kaleme ve katiplerin -Muhammedin sıdkına ve mücrimlerin ona nisbet ettikleri sefeh ve cunundan beri olduğuna dair- yazdıklarına yemin ederim. (Safvetüt Tefasir: c.3.s.424). Bu mana ayetin siyak ve sibakı açısından daha uygun görülüyor.

5. Buraya kadar yazdıklarımızdan yola çıkarak şöyle dememiz mümkündür: Risale-i nur kuranın tefsiridir. Aynı zamanda İslamın hakkaniyeti ve Peygamberimizin sıdkı üzerinde durmak onun ana mevzuudur. Öyleyse onu yazanlar ve yazacak olanlarda bu ayetlerin şumulüne girerler.