Üstad Şevket Eygi bey görüştüğümüzde bir haber ve buna ait yazısından bir fotokopi örneği verdi. Haberde Japon okullarında müstahdem veya hizmetli olmadığı, bunun yerine okulun tüm işlerini öğrenciler ve öğretmenler tarafından işbirliği içerisinde yapıldığı kaydediliyordu.

Yine  “Japon okullarında yer paspaslayan öğrenci, cam silen öğretmen görmek şaşırtıcı değildir. Hatta ve hatta tuvalet temizliğini bile öğrenciler yapar. Bu sebepledir ki öğrenciler okulu temiz tutmaya özen gösterir, nihayetinde kirletseler de temizleyecek olanın kendileri olacağını iyi bilirler.” diyordu.

Üstad Eygi bey de yazısında şunları ifade etmiş:

“Japonya'yı Japonya yapan özelliklerinden biri budur. Japon velileri bunu tabiî ve normal karşılar. Bizdeki mağrur çıtkırıldımlar, kuşkonmazlar böyle şeyleri kabul etmez. Küçük oğlu ve kızı tuvalet temizleyecek… Olur mu öyle şey? Havalara çıkarlar, ortalığı birbirine katarlar.”

Gerçekten araştırmacıların önemle üzerinde durduğu bir konudur bu: Hayatta başarılı olmak için çocuklukta zorluklarla başa çıkmasını bilmek gerekir. Elbette her anne baba çocuğunun başarılı olmasını, büyüyünce de iyi bir hayat yaşamasını ister.

İşte başarılı çocuk yetiştiren ailelerin bazı ortak özellikleri:

• Çocuklarına ev işi yaptırıyorlar. Çocuklar ev işi yaptıklarında hayatın bir parçası olmak için bir şeyler yapmaları gerektiğini anlıyor ve gelecekte meslek sahibi olduklarında çalışma arkadaşlarıyla daha iyi işbirliği kurup daha empatik bireyler oluyorlar.
• Sosyal beceriler öğretiyorlar. Anaokulundayken sosyal becerileri olan öğrenciler; daha yardımsever, problem çözme yeteneği gelişmiş yetişkinler oluyor ve üniversite bitirip 25 yaşlarında meslek sahibi oluyorlar.
• Çocuklarından beklentileri daha yüksek oluyor. Ebeveynlerin beklentilerinin çocukların gelecekte başarıları üzerinde çok büyük bir etkisi olduğu görüldü.
• Çocuklarıyla sağlıklı ilişki kuruyorlar. Çatışma ve tartışmalar olan bir ortamda büyümek yerine sağlıklı bir ailenin parçası durumundaysa daha başarılılar.
• Aile eğitimliyse çocuklar daha başarılı oluyor.
• Çocuklarına matematiği erken yaşta sevdiriyor ve öğretiyorlar.
• Çocuklarıyla sağlam ve hassas bir ilişki geliştiriyorlar. Bakılan ve özen gösterilen çocuklar bunlar.
• Stres seviyeleri çok daha düşük.
• Aile, başarısızlıktan kaçınmak yerine çocuğun gösterdiği çabaya ve emeğe değer veriyor.
• Daha yüksek bir sosyo-ekonomik seviyeye sahipler.
• Anne çalışan, üreten, gayret gösteren biri.
• “Otoriter” veya “fazla serbest bırakan” aileler olmak yerine “saygı uyandıran” ebeveynler olmayı tercih ediyorlar.
• Çocuklarına “dayanıklılığı” öğretiyorlar. Dayanıklılık, çocuklara uzun dönemler hedefler belirlemeyi ve yaşamak istedikleri geleceğe giden yolda kendilerini adayabilmeyi öğretiyor.