–Ey Gönlüm! Nedir seni mahzun eden, böylesine dağıtan? Yine geldi mi hüzün mevsimi?
–Baksana saflığı, yokluğu giymiş hacılar; kapılmış Kâbe’nin cezbesine, kurtulmuş dünya bağlarından, pervaneler gibi dönmekte. Rahmet müjdesine sığınıp, af dilemekte…
Ahh… ! Rahmanın misafiri olmak vardı.
“Lebbeyk Allahümme lebbeyk” diye coşmak vardı.
“Emret yâ Rabbi, buyur yâ Rabbi! Çağırdın, geldim yâ Rabbi!” diye nazlanmak vardı.
Saadet asrındaymış gibi, Efendimizle birlikte tavafı tavafa katmak vardı.
Bir baba evlenmek üzere olan oğluna
Sayın Cumhurbaşkanım!
Salahiyetim olsaydı, her sene üniversitenin ve yüksek mekteplerin son sınıf mezunlarını bir araya toplar, onlara şu fikirleri kabul ettirmeye çalışırdım. –Tahsiliniz bugün sonar eriyor, değil mi? Ellerinize tutuşturulan diplomanın en büyük yalanı budur.
