ahmetturkan.gen.tr

NUŞİREVAN'IN (نوشیروان) ADALETİ

Hazreti Ömer (حضرت عمر)ve Sa'd bin Ebi Vakkas (سعد بن ابی وقاص)Hazretleri, İran'a at satmaya gitmişlerdi. İran'a vardıkları zaman şehrin girişinde cirit oynayan gençleri görüp seyre daldılar. Bir ara yabancıların kendilerini seyretmekte olduğunu fark eden gençlerden birisi yanlarına gelip "Bedeviler" gibi sözlerle hakaret ettikten sonra, satmak için getirdikleri ve üzerine bindikleri Arap atlarını ellerinden zorla aldılar.

Hazreti Ömer ve Sa'd bin Ebi Vakkas Hazretleri ticaret için geldikleri şehre üzüntülü olarak girdiler. Yanlarında yiyecek bir şeyleri olmadığı gibi paraları da kalmamıştı. Aç susuz akşam olmasını beklediler. Akşam olunca da bir hana vardılar. Kapıdan girer girmez hancı, gelenlerin yabancı olduğunu ve üzüntülü olduklarını anladı. Neden üzüntülü olduklarını sordu. Sa'd bin Ebi Vakkas Hazretleri ise başlarından geçenleri hancıya anlattı. Hancı onları dinledikten sonra:

Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’in doğduğu gece, Îrân kralı (Kisrânın) sarayı sallandı ve on dört burcu (kale çıkıntısı) yıkıldı. Fârisin (Mecûsîlerin) bin seneden beri hiç sönmeden yanan ateşi söndü. Sâve gölünün suyu yere çekilip kurudu. Mecûsîlerin meşhur âlimi Mü’bedân rü’yâsında serkeş develerin, önlerine kattığı atları öldürüp, Dicle nehrini geçtiklerini ve memleketlerine dağıldıklarını gördü.

Kisrâ, sarayının sallanmasından ve burçlarının yıkılmasından çok korktu. Kimseye bildirmek istemedi. Fakat sabahleyin tahtına oturunca sabredemeyip bu hâdiseyi vezîrlerine ve ileri gelen adamlarına anlattı. O, bunları anlatırken mecûsîlerin ateşinin söndüğünü bildiren bir mektûb geldi. Kisrâ daha çok endişelendi. Sonra Mü’bedân gördüğü rü’yâyı anlattı. Kisrâ, “Mü’bedân’a bu hâdiseler için ne denebilir?” diye sordu. O da bunlar Arâblar arasında meydana gelen bir hâdiseye işârettir, dedi.