Hz. Ebû Bekir (r.a.), Peygamber (s.a.v.)’den yaklaşık iki yıl sonra dünyaya gelmiştir. Çocukluğundan beri kendisinde zekâ belirtileri görülen, güzel ahlâklı ve başkalarıyla iyi geçinen bir kimse idi. Cahiliye döneminde ismi “AbdulKa’be” idi. Putlara tapmaya tenezzül etmez, putlara tapanlarla alay eder ve şöyle söyleyerek onların akılsız olduklarını dile getirirdi. “Onlar akılları olan, işiten ve gören insanlardır. Fakat aklı ermeyen, görmeyen ve işitmeyen varlıklara tapıyorlar. Bu acayip bir şeydir.”